9. Gün

        Dün gördüm onu. Dün... Yoldaydı. Gidiyordu. Yüzüne hafif bir ışık kırılmış, tenini parlatıyordu. Gözleri kapalıydı, kedisine yaslanmış uyuyordu. Kedisi ona bekçilik yaparmış gibi bekliyordu. Tokam hala bileğindeydi. Ama verdiğim kolye yoktu. O neredeydi? Neden takmamıştı? Bir rüya görüyordu sanki. Yüzünde bir kırgınlık vardı. Ne üzmüştü onu? Yoksa canı bir şeye mi sıkılmıştı? Yorgun gibi duruyordu. Kim yormuştu onu? Yoksa benim yarattığım yorgunluk üstünden kalkmamış mıydı hala? Ya da sadece güneşten dolayı mı yüzünü buruşturmuştu? Arabanın içinde bunalmış olabilir miydi? Yolları uzun olduğu için sabah erken kalkmaları gerekiyordu, bu yüzden hala uykusu olabilirdi. Saçlarını kestirmişti. Boyalı saçlarını gerçekte bir kez görme şansım olmuştu lakin çok yakışmıştı. Tekrar görebilme şansım var mıydı? Uyuyordu, yalanı bilmeyen bir çocuk gibi uyuyordu. Yanaklarında güneş şarkı söylüyordu. Saçları şarkının naif ezgisiyle yanaklarında salınıyordu. Uyuyordu, şiir gibi uyuyordu. Bir çocuğun annesinin anlattığı masalı dinlerken uyuyakaldığı gibi uyuyor, yolun bitmesini bekliyordu. Uyuyordu...