19. Gün

        Selam, yine ben. Bugün yazarken pek fazla düşünmeyeceğim. Kelimeler nasıl sıralanırsa öyle olacak herşey. Bu sefer ben değil, kelimeler beni yönlendirecek. İnsanlar yoruluyorlar, sıkıldıklarında günlük tutuyorlar, aşık olduklarında yazıyorlar. Fakat kimse sormuyor kelimelere, ''Yoruldunuz mu hiç'' diye. Onlarda yıpranmış olabilir, onlarda sıkılmış olabilir bu zulümden. Sizin kahrınızı çekmek zorundalar mı? Belki de artık ayrılık, ölüm, kaybettim gibi kelimeler kullanılmak istemiyorlardır. Hiç bu yönden düşündünüz mü?  Cansız varlıklar diyip geçmeyin, hiç bir cansız varlığa değer vermedin mi, alıp karşına o nesneyle konuşmadın mı? Yapmadım diyen yalan söylüyordur. Yalancılar... Kelimelerde artık sıra, onlar konuşacak, bu sefer biz dinleyeceğiz. Anlatın kelimeler, ne istiyorsunuz? Belki artık sizin aracılığınızla yalan söylenmesini istemiyorsunuzdur. Belki de sarhoşken istemeden ağzımızdan çıkmak istemiyorsunuzdur. Ya da yeni romanlara ev sahibi olup okura bir duygu yaşatmak istemiyorsunuzdur. Ne istiyorsunuz? Anlatın, dinleyen olmayacak zaten! Siz sırayla dizilerek cümleler oluştursanız da, doğru veya yalan bir şekilde ağzımızdan dökülseniz de, kimse dinlemiyecek, kimse duymıyacak. Çünkü herkes kendi kelimelerinde, siz benimsiniz, beni de zaten kimsenin dinlediği yok. İyi geceler...