Saat 05:45. Her zaman ki gibi sigara mı sardım, içmek için balkona çıktım. Tanrıyla konuşurken, düşüncelerle düşler kurarken uzakta sokağa atılmış bir koltuğun üzerinde oturan bir toplayıcı gördüm. Evet toplayıcı, sizin deyiminizle bir çöpçü, bana göre ise karnını doyurmak için plastik, karton vb. şeyler toplayan bir insan. Ben bu soğukta keyfi olmak üzere sigara içmeye balkona çıkıyorum, kendi dertlerimi dert sanıp şu illetten bir fırt çekiyorum... Fakat o, bir sigara bile çıkarıp yakmadı, elleri hep cebindeydi, belki de üşüyordu, ya da sigara kullanmıyordu. Boş şeylere para harcamak istemiyordu belki de. Sonuç; içmiyordu! Oturup uzunca bir süre onu izledim, kıpırdamıyordu, sadece toplama arabasına bakıyordu. Ne düşünüyordu? O bu saatte evinde, sıcacık yatağında olmak istemez miydi? İsterdi... Peki biz n'apıyoruz, ufacık sıkıntılarımızı gözümüzde o kadar çok büyütüyoruz ki, dışarıdakileri unutuyoruz.
Bir kaç dakika sonra bacaklarını kaldırdı, yavaşça yastıkları olmayan koltuğa uzattı, gökyüzüne baktı. Baktı, baktı, bakmaya devam etti... Ben ise bir sigara daha yaktım.
