Işığın getirisiyle görüyorum yıldızları! Cümleler tartışıyor zihnimde bu olayın nasıl gerçekleştiğini. Bir güç edinmişim sanki, bir hareketimle sönüyor tüm ışıklar. Karanlık çökünce yok oluyor yıldızlarda. Cümleler iyice hararetleniyor zihnimde. Sözde siyaset olan bir kargaşanın hakim olduğu ortamda, hiçbir anlamı olmayan sesler geliyor zihnimin farklı bölümlerinden. Aslı olan ben bağırıyorum susturmak için gereksiz kişiliklerimi. Normalde bağırmayı sevmeyen ben anlıyorum bazen şiddetin gerekliliğini. Sessizleşince zihnim gözümü kapatıp derin bir nefes alıyorum, gözlerimi tekrar açtığımda fark ediyorum ki yatağıma uzanmış tavana bakıyorum. Duvarın tavanında ki küçük boya kalıntıları küçük birer yıldız gibi bana bakıyorlarmış halbuki. Nasıl bir özlemle doğallığa acizsem öyle görmek istiyorum küçük parıldayan bir yıldızı.
