Kararlar

     Uyandı. Uyumak istedi ama bünyesi izin vermedi. Bir kaç kere döndü yatakta. Sonra güne sıkılarak erken başladı. Sıkılma durumuna uyanır uyanmaz girdiğini fark etti. Yoksa artık uykudayken bile sıkılıyor muydu? Bu mümkün olabilir miydi? Uykudayken sıkılmak... Su kaynattı. Dandik kahvesini açarak çekirdekleri kupasına döktü. Güzel bir kahve içiyormuş hissine kapılmak için suyu yavaşça döndürerek döktü kupanın içine. Hafif köpürdü kahve. Tadına baktığında hayal kırıklığına uğramamak için ağzının tadını bozsun diye tütününü yaktı. Aç karnına böyle bir eylem gerçekleştirdiği için midesi sinirlendi ve kendini kasmaya başladı. Umursamadı, alışkındı. Her sabah midesiyle böyle kavga ederdi. Sonunda kim kazanacaktı yıllar gösterecekti. Rutin hayatından sıkılırken aslında o rutin hayata kaptırmıştı kendini! Belki de sıkılmayı da rutin hale getirmişti. Bu nedenle sıkılmaktan kurtulamıyordu. Sabah rutinini değiştirmeyi düşündü o an, ''spor mu yapmalıyım'' diye düşündü. Bedeni sızlanmaya başladı, alışmışlardı artık onlarda uyuşukluğa böyle bir şey onlar için çok yorucu olurdu. Sabahtan alkol içmeye başlasa iş sırasında ayık olması gerekiyordu, onu da eledi. Gece daha çok alkol içip daha geç uyanmaya çalışsa alkolü bu sefer diğer günlere yetmeyecek ve parası erken bitecekti. Arabasına binip şehirde bir tur atmak istese benzin fiyatları alıp başını gitmişti. Bisiklet almayı düşündü, bedenine sordu, üst beden onaylasa da ayakları biraz homurdandı. Onlara vites 3ten yukarı çıkmayacağını ve yokuşlu yollarda sürmeyeceğini sözünü verdi. Ayakları burun kırın ederek bu şartlar altında kabul edeceklerini söylediler fakat hangi şartlar altında olursa olsun yağmur, soğuk fark etmeksizin yoruldukları an duracaklarını bildirdiler. Anlaşma yapılmıştı. Sıra bisiklet almaktaydı. Sanırım borca girecekti çünkü bisiklet almak demek 15 günlük alkolünden feragat etmesiydi. Bunu da beyni istemiyordu. Çünkü gün içerisinde boşluktan fazla düşünmekten o da yoruluyordu. Alkol beynin düşünmesini engelliyordu. Buna da itiraz edemezdi.